Aan het begin van de week leek het feest voorbij. Scherpe daling van aandelen.

Onze analyse suggereerde vervolgens dat de market makers voorzichtig subtiele valstrikken aan het zetten waren om op zoek te gaan naar de "sell on stop" van individuen. En weer is het ze gelukt. De markten herstelden zich de volgende twee dagen. Het combineren van optiestrategieën en het lezen van strategieën van marketmakers is een leuk en winnend spel.

We kunnen het niet negeren. De Euro daalde onder pariteit in een context van risicoaversie. Het is de realiteit. De dollar wordt wereldwijd beschouwd als reservemunt. Dollars zitten in de zakken van elke burger op de planeet. En wanneer de perceptie van risico toeneemt, gaat de dollar omhoog. Daarom houden we nog steeds van wereldwijde aandelen met blootstelling aan de dollar. Bovendien is de dollar een aantrekkelijke insteek op lange termijn voor een Europeaan. Herinnert u zich 2008 en 2011 nog?

Natuurlijk zijn aandelen en obligaties duur. Aandelen zijn echter relatief goedkoop in vergelijking met obligaties. De centrale banken van de westerse wereld vormen een kartel dat de reële rente extreem laag houdt zonder hun valuta te beïnvloeden. Een geïsoleerde centrale bank, die dus geen deel uitmaakt van een kartel, zou dit niet kunnen doen zonder het faillissement van haar land te riskeren door een aanzienlijke waardevermindering van haar munt. Venezuela en Zimbabwe zijn goede voorbeelden. Dat is de reden waarom we, ondanks de schuldenberg, op lange termijn constructief zijn over wereldwijde aandelen.

Wyckoffs analyse suggereert dat aandelen uit opkomende markten relatief aantrekkelijk zijn in vergelijking met wereldwijde aandelen. Vergelijkende fundamentele analyse komt tot dezelfde conclusie.

Een maand geleden gaf de analyse van Elliott aan dat we in de volgersgolf zaten (golf 5). We zitten momenteel op een lager niveau. De huidige lezing suggereert dat we ons in de laatste fase van de zigzagbeweging zouden bevinden.